NEVER LET ME GO
Kazuo Ishiguro’nun romanından uyarlama 2010 filmlerinden biri.
Ebru Çavdarlı: Kendi için değil başkaları için yaşayan klonların dramını çok başarılı bir film. Ne kadar bilimkurgu temalı gibi gözükse de tamamen insani duyguları anlatan film, 2011in kayda değer yapımlarından.
Sinan Doğrul: İnsan klonlamak bugünün teknolojisi ile hiç de uzak bir hayal değil. İnsanlık işin teknik boyutunu halletmiş olsa da mevzunun etik yönü hala tartışılıyor. Konunun hem bilimkurgu yanı hem de ahlaki niteliğiyse sinemayı fazlasıyla baştan çıkarıyor çünkü insan kopyalama günümüzün düzenine göndermeler yapabilmeyi mümkün kılan metaforik anlamlar da içeriyor. Duncan Jones’un 2009 yapımı olan Moon adlı filmi buna oldukça iyi bir örnekken, bir edebiyat uyarlaması olan Never Let Me Go da konunun ahlakiliğini biraz da melankolik kıvamda didikleme peşindeydi. İleride lazım olur diye kendini klonlatıp artık hangi organına ihtiyaç duyulursa o organı alınıveren bu insanoğulları ile ilgili unutulan bir şeyse
şuydu: Klon da olsa insan, insandır.
Sinan Doğrul’un yazdığı Klonların Aşkı isimli yazı için bakınız.
Cem Çelik’in yazdığı Klonların Gündelik Dramları isimli yazı için bakınız.
Yöneten: Mark Romanek
Yazan: Alex Garland (Kazuo Ishiguro’nun kitabından)
Oynayanlar: Keira Knightley, Carey Mulligan, Andrew Garfield