Sebastián Lelio’nun bol ödüllü filmi Gloria’yı vizyon zamanı izleyememiştim. Bir türlü denk gelmemişti. Daha yeni DVD’den izleyebildim. Bu esnada ne kadar “hispanofil” olduğum bilen birkaç arkadaşımdan benzer soru ve yorumlar gelmişti: “Gloria’da bir şiir var, sen kesin bayılırsın.” “Gloria’daki şiiri gördün mü?” “Gloria’daki şiir kimin biliyor musun?”…
Gloria’daki şiir de Gloria’daki şiir! Ortamlardan baktım. Bukowski’nin Şili’deki çevirmeni, Claudio Bertoni adlı Şilili bir şaire aitti. Ve filmi izleyince gördüm ki, bu keyifli filmin en can alıcı bölümü gerçekten de Rodolfo karakterini canlandıran Sergio Hernández’in ağzından dinlediğimiz bu “damardan” şiir…
Aslında çok klasik bir konuyu işliyor: Hiçbir şairin değinmeden geçmediği “Sen X’sen ben de Y’yim aşkım” sorunsalı! Fakat hispanik, stoik, romantik bir yengeç delikanlısı olan bu kardeşinizin kalbinin ortasında gelip oturdu. Hâletiruhiyemizin hiç iyi olmadığı bu sinir ve moral bozucu günlerde, “dilce susup bedence konuşulan bir çağda” ilaç gibi geldi. O heyecanla bir de baktım ki oturup şiiri çevirmişim. Filmin altyazı çevirisine bağlı kalmamaya çalışarak… (Yanlış anlaşılmasın, filmin çevirisi gayet güzel. Ben sadece özgün bir şeyler yapmak istedim.) İhtiyaç duyan olursa aşağıda şiirin İspanyolca aslı da mevcut. İyi aşklar…
“İntihara Teşebbüs Etmiş Genç Bir Kız Arkadaşa Şiir” (Claudio Bertoni)
Sen minik bir kuş olsaydın, bir kuş yuvası olmak isterdim
Sen bir boyun olsan ve ürpersen, bir eşarp olmak
Sen müzik olsan, kulak olurdum
Sen su olsan, ben bir bardak
Sen ışık olsan, ben göz olurdum
Sen ayak olsan, ayağındaki çorap
Sen deniz olsan, kumsal olurdum
Ve sen hâlâ denizsen, ben bir balık
Ve senin içinde yüzerdim
Ve sen deniz olsan, denizin tuzu olurdum
Ve ben tuzsam
Sen bir marul
Bir avokado ya da en azından sahanda yumurta
Ve sen sahanda yumurta olsan
Ben bir dilim ekmek
Ve ben bir dilim ekmek olsam
Sen ya tereyağı olurdun ya da reçel
Ve sen bir reçel olsan
Ben o reçelin şeftalisi
Ve ben şeftali olsam
Sen bir ağaç
Ve sen bir ağaç olsan
Ben özsuyun olur
Ve dallarında kan gibi dolaşırdım
Ve ben kan olsam
Kalbinde yaşar dururdum.
—
“Poema para una joven amiga que intento quitarse la vida” (Claudio Bertoni)
Me gustaría ser un nido si fueras un pajarito
me gustaría ser una bufanda si fueras un cuello y tuvieras frío
si fueras música yo sería un oído
si fueras agua yo sería un vaso
si fueras luz yo sería un ojo
si fueras pie yo sería un calcetín
si fueras el mar yo sería una playa
y si fueras todavía el mar yo sería un pez
y nadaría por ti
y si fueras el mar yo sería sal
y si yo fuera sal
tú serías una lechuga
una palta o al menos un huevo frito
y si tú fueras un huevo frito
yo sería un pedazo de pan
y si yo fuera un pedazo de pan
tú serías mantequilla o mermelada
y si tú fueras mermelada
yo sería el durazno de la mermelada
y si yo fuera un durazno
tú serías un árbol
y si tú fueras un árbol
yo sería tu savia y correría
por tus brazos como sangre
y si yo fuera sangre
viviría en tu corazón.
Bir yanıt yazın
Yorum yapabilmek için giriş yapmalısınız.