Sinemanın yaşayan en büyük ustalarından Aki Kaurismaki, 1996’daki bir röportajında, renk kullanımı ile ilgili ipuçları vermiş:
“Niye renklere bu kadar kafayı taktığımı anlatayım. 1980’lerde bakkalların tuvaletlerinde çekimler yaptığım oldu. İki oyuncuyu, bütün set ekibini, ekipmanları, ışıkları, hepsini 2’ye 2,5 metreye sığdırarak çekimler yaptım. Ve duvarların renkleriyle oynamam da mümkün değildi. Sahnelere derinlik katacak hiçbir şey yapamıyordum. Ama I Hired a Contract Killer’i Londra’da çekerken tamamıyla delirdim. Eğer istersem bu koşulları değiştirebileceğimi anladım. Bundan önce süpermarketlerde, sosis paketlerinin arasında, buzdolaplarının yanında soğuk görünümlü, soğuk hisler veren filmleri çekmeyi marifet sayıyordum. Delirdim ve Londra’dan itibaren duvarları boyayabileceğimi, bunun her şeyi ne kadar değiştirebileceğini ve ne kadar çılgınlık yaratabileceğini anladım. Edward Hopper’ın etkisi büyük doğal olarak. Onun sertliğini seviyorum. Net, temiz ve çarpıcı renkler. Onlarla oynamak ve gerçekliğin dışına taşırmak güzel birşey.”
“İnsanın kafası bütün malzemelerin delice birbirine karıştığı büyük bir tencere… Bütün deneyimlerin, okudukların, filmlerde gördüklerin bu tencerede pişer. Eline kaşık alıp yemeğe bir mantık ve düzen katmaya çalışırsın. Örneğin mavi ve gri benim temel set tasarım renkleridir. Jean Pierre Melville etkisi diyebiliriz. İçine biraz kırmızı atarım, çünkü Ozu filmlerinde kırmızı çaydanlık güzel duruyordu. Her yere çaydanlık koyamayacağım için genel olarak yangın söndürücüleri kullanıyorum. Tüm bu ayrıntılar benim için neşeli bir oyun”