Lang Fisher ile Mindy Kaling’in beraber yarattığı ve Netflix’te yayınlandığı ilk sezonunda iyi eleştiriler alan Never I Have Ever’ı artı ve eksileriyle değerlendirdik.
Artıları
+ Hollywood’un hint kökenli insanları nasıl tek bir karaktere sıkıştırdığını iyi anlatmış. Sinema ve dizilerdeki hint arketipiyle iyi dalga geçilmiş. Ama dizideki hint karakterler kendilerini de gereğinden fazla önemsemiyor ve özeleştiri yapabilen bir çerçeve çizilmesi sağlıklı olmuş.
+ Karakterler doğru oluşturulmuş. Karikatürize karakterler kullanılmasına rağmen çok gerçeküstü durmuyorlar. “Bizim okulda da var böyle tipler, bizim arkadaşın annesi de aynı” diyeceğiniz anlar çok yaşanıyor.
+ Oyunculuklar genel olarak iyi… Baş karakter Devi’yi canlandıran Maitreyi Ramakrishnan, 10 bölümde neredeyse her sahnede yer alıyor ve çok iyi bir performans ortaya koymuş. Dramalardan tanıdığımız Poorna Jagannathan da sert ve gelenekçi anneyi oynamasına rağmen, iyi bir komedi oyuncusu olduğunu göstermiş.
+ Herhangi bir yapım, hikayeyi anlatması için John McEnroe’yu kullanıyorsa koca bir artıyı çoktan hak etmiş demektir… Kendine has kişiliğiyle öyküye de çok iyi katkı yapan efsane sporcu çok kritik bir yerde kendisi de devreye girerek günü kurtarıyor.
+ Mindy Kalling, yaptığı her işte olaylara ve olgulara tek bir pencereden bakmayan bir sanatçı. Bir lisede gençler arasında çıkabilecek farklı sorunları geniş bir çerçeveden ele almış ve özellikle diyalog yazımlarında çok iyi iş çıkarmış.
Eksileri
– Öyküyü sadece aşk ilişkileri üzerinden anlatması… Elindeki iyi ve renkli malzemeyi sadece “O bunla çıktı, şu bununla öpüştü” diye harcaması… Lise filmleri ve dizileri bu temayı çoktan aştı. Biraz daha derin olabilirdi.
– Hikaye hızlı ilerlesin diye Devi dışındaki karakterlerin yaşantıları, sorunları çok hızlı geçilmiş. Bazı karakterlerin başına ilgi çekici şeyler geliyor ve izleyenler olayların nasıl gelişeceğini merak ediyor. Ancak gerisi gelmiyor. Dizi ikinci sezon onayını aldı, umarız diğer karakterlerin gelişimiyle de ilgilenirler.