İstanbul Film Festivali’nde “Bitmeyen Yürüyüş” adıyla gösterilen “Auritemo, Auritemo”, Japonya’da Kurosawa, Ozu gibi büyük ustaların geleneğini iddiasız ve usulca devam ettiren Hirokazu Kore-eda’nın artık ustalık dönemine girdiğini kanıtlayan bir film…
Son dönemde sıkça tekrarlanan “family reunion” (aile yemeği) filmlerine dahil edebileceğimiz yapım, tüm benzerleri arasından sahiciliği ve samimiyetiyle ayrılıyor. Bir senaristten çok yönetmenin yakalayabileceği küçük ayrıntılarla süslü film, bu detaylar ve kamera kullanımı sayesinde insana sanki kendi aile yemeğine katılmış hissi veriyor. Kore-eda’nın yakaladığı sıcak ayrıntılar, filmi bir yandan bir ailenin özeline ve bu yolla aynı zamanda evrensel bir yapıya taşıyor.
Annesinin kızının kahküllerini “güzel kızım, yüzünü kapatıyor, kaldır kahküllerini” diyerek kaldırmasından, dede ve anneannelerini ziyarete gelen ailenin beraberinde karpuz ve tatlı getirmesine, anneannenin oğlunun tabağına ne varsa doldurup “midende hepsi karışıyor, ye hepsini” demesinden, “ne kadar büyümüşsün” övgüsüyle karşılaşan torunun hemen parmaklarının üzerine yükselip “1.50 olduuum” demesine kadar küçük tatlı ayrıntılarla açılıyor film.
Ardından nemrut dedenin hoşnutsuzluğu sarıyor her yeri… Doktorluktan emekli olmasına ve 72 yaşına gelmesine rağmen hala aynı ciddiyeti yaşayan, oğluna ve kızına meslek seçimleri nedeniyle sık sık laf dokunduran, oğlunun kendisi gibi doktor olmadığına ve çocuklu dul bir kadınla evlenmesine kızan huysuz dede… Teker teker odaların içinde dolaşarak aileyi tanımaya, sevinçlerini, büyük acılarını, önyargılarını, tepkilerini öğrenmeye başlıyoruz. Ailenin en büyük oğlu Junpei’nin bir çocuğu boğulmaktan kurtarırken öldüğünü öğreniyoruz. Bu trajedinin ailenin üstüne yıktığı ağırlık bizi de boğuyor ama pişmanlıklar, küçük jestlerle belli edilen kızgınlıklar bu tür filmlerde sık sık olduğu gibi bağırış çağırış ve histeri krizlerine yol açmıyor.
Ailenin oğulları Junpei’nin mezarını ziyaret ederken gördükleri sarı kelebekler gibi herşey: Güçlü görünmesine rağmen (niye güçlü olduklarını size anneanne anlatacak) kırılgan, sessiz ama kıpır kıpır, hüzünlü ama umutlu bir aile ve onun 2 gününü sunuyor Kore-eda…
Aruietmo Aruietmo, DVD’si çıkmadığı ve Türkiye’de gösterime girmeyeceği için zor elde edilebilir gibi görünse de Japon sinemasının en iyi yönetmenlerinden birinin tüm ustalığını sergilediği için kaçırılmaması gereken bir film.
Bir cevap yazın
Yorum yapabilmek için giriş yapmalısınız.