Berenice, ilişkiler üzerine (özellikle de kadın-erkek ilişkileri) derinlikli ve incelikli filmler yapmış Fransız auteur yönetmen Eric Rohmer’ın Edgar Allan Poe’nun aynı adı taşıyan hikayesinden uyarladığı 1954 yapımı 20 dakikalık bir kısa film. Rohmer, Poe’nun eserine sadık kalmış; hatta Poe’nun editörden ve okuyuculardan gelen tepkiler üzerine eserinden çıkardığı -eserin seyrini değiştiren- dört paragrafı da kısa filmine ustalıkla yedirmiş. Ayrıca yönetmenin ilk işlerinden olan uyarlamamız da Rohmer sinemasının ileride belirginleşecek karakterinin izlerini de görebiliyoruz. Örnek vermek gerekirse burada Berenike’nin dişleri ne işlev görüyorsa yönetmenin Claire’in Dizi adlı yapımında da ”diz” benzer işlev görüyor diyebiliriz.
Eric Rohmer’ın kendi canlandırdığı Aegeus, çocukluğunu beraber geçirdiği ve hayat dolu kuzenine karşın monomaniye yakalanmış biridir. O hayat dolu, kıpır kıpır kuzeni de bir süre sonra katalepsiye yakalanır ve Aegeus, kuzeni Berenice ile evlenmeye karar verir (Poe da kuzeniyle evlenmiştir). Kuzeninin Aegeus üzerindeki etkisini (ya da Aegeus’un kuzeninde bulduğu ve sonrasında kuzeninin dişlerinde nesneleştirdiği anlamı) Poe okuyucuya iletmeyi başarırken Rohmer da Poe gibi Aegeus’un perspektifinden çizdiği kabusvari atmosferi ve sessiz sinema dönemine sahip stiliyle izleyiciye aynı etkiyi aktarabiliyor.
İnsanı tedirgin edecek şiddette taban tabana zıt yorumlara açıklık barındıran Poe’nun eserlerinde anlatıcı olayın kahramanı olsa da olmasa da okuyucunun gözü (hatta kalbi, beyni, böbrekleri…) olma işlevini öylesine ustalıkla yerine getirir ki her okuyucu eserle kendisi arasında kişisel bir bağ kurabilir. Biz de diyoruz ki oldukça kötü Poe uyarlamalarıyla (Roger Corman uyarlamaları ve birkaç istisna dışında) dolu sinema dünyasında Eric Rohmer gibi az rastlanır bir yönetmenin gözünden Poe’nun Berenice’sine bakmakta fayda var.