Ingmar Bergman, 1959 yılında Cahiers du Cinema’ya verdiği bir röportajda yakın plan yüz çekimleri için duyduğu heyecanı anlatmış.
“En baştan söyleyeyim. Bana göre doğru ışıklandırılmış, doğru yönetilmiş ve doğru canlandırılmış yakın plan yüz çekimi, sinematografinin zirve noktasıdır. Daha iyi birşey yoktur. Aktörün bir bakışı yoluyla başka bir ruhla kurduğunuz inanılmaz tuhaf ve gizemli temas hiçbir şeye benzemez. Ani bir düşünce, yüzden çekilen veya yüze hücum eden kan, aniden gelen parlak karışıklık veya sessizlik. Bunlar yaşayabileceğiniz en fantastik anlar.”
“Hayatımın bir bölümünde 120 dakikalık bir filmi sadece yüz plan çekimleriyle yapmayı planlıyorum. Bence olanaksız ama denemek isterim. Doğru oyuncuyu bulmak ve yeteneğe sahip olmak lazım. Bu sanırım hayatımın en büyük deneyimi olurdu. Ben bir röntgenciyim. Bir insana bakmak, renginin değiştiğini görmek, gözlerini, bana doğru eğildiğinde kaslarının duruşunun nasıl değiştiğini görmek, benim için her zaman dramanın tanımıdır.”