“Quentin Tarantino’nun bir filminde oynamak meşakkatli ama neşelidir.” Usta yönetmenin şu ana kadar çektiği filmlerde oynayan birçok ismin tekrarladığı bu cümlenin nedenleri kolaylıkla anlaşılabilir. Tarantino filmlerinde yer alan birçok oyuncu atletik yeteneklerini de sergilemek zorundalar. Karakterlerin hemen hepsinin çenesi düşük olduğu için uzun diyalogları hatasız aktarmak durumundalar.
Tarantino oyuncuları için yarattığı bu zorluklara rağmen, iyi bir yönetmen olmanın yanısıra takımını çok iyi yöneten iyi bir teknik direktör olduğunu her filminden sonra gelen övgü dolu cümlelerle kanıtlıyor. Bunun nedenlerini merak edenlere Inglourious Basterds’in DVD’sindeki iki ekstra görüntü yanıt veriyor.
Bu görüntülerden ilki Tarantino’nun clapper’ının yaptıkları. Çok sıkıcı ve rutin bir iş yapan bir clapper Geraldine Brezca’nın film çekimine yarattığı büyük renk, filmde yer alan her oyuncunun motivasyonunu yükseltiyor. (Galiba Christoph Waltz hariç… Biraz fazla surat asıyor)
[flashvideo file=http://video.ak.facebook.com/cfs-ak-sf2p/27686/884/382376666375_62588.mp4 /]
İkincisi ise çok daha anlamlı ve çarpıcı. Quentin Tarantino’nun ekibinde yer alan herkese duyduğu sevgi ve saygı, bir ritüelle karşılığını buluyor. Tüm Tarantino filmlerinin kurgu editörü Sally Menke’nin aylar sonra karanlık bir odada film çekimlerinin görüntülerini izleyip, aralarından en iyilerini bulup bir araya getirmeye çalışırken, kendisi için her çekimde kaydedilmiş birbirinden ilginç merhabalarla karşılaşmasını sağlayan bir ritüel…
[flashvideo file=http://video.ak.facebook.com/cfs-ak-ash1/27668/207/382538451375_64263.mp4 /]
Bu iki görüntü biz sinemaseverler bir yana, her oyuncuya (Isabelle Huppert hariç) aynı cümleyi tekrarlatıyordur sanırız: “Keşke o sette ben de olsaydım”
Bir cevap yazın
Yorum yapabilmek için giriş yapmalısınız.